فراوانی، اسطوره‌ی جامعه‌ی مصرفی است. جامعه‌ای که به‌ظاهر نیازهایمان را برطرف می‌کند؛ غافل از این‌که ابتدا خود این نیازها را به وجود می‌آورد. به‌ظاهر میان میلیون‌ها رنگ و طرح حق انتخاب داریم؛ درحالی‌که بسته‌بندی‌ها زندانی برایمان ساخته‌اند و کلیدش را تَه صندوق سرمایه‌داران انداختند تا خاک بخورد. دست خودمان نیست؛ جز این‌که همه‌چیز را کالایی ببینیم که برای رفاه و لذتمان خلق‌شده‌اند، شیوه تفکر دیگری نیاموختیم.

پس خوش‌آمدید به کارخانه‌ی بسته‌بندی. اینجا مطابق هر سلیقه‌ای، طرح و رنگ یافت می‌شود. این‌که درونش چیست یا از کجا آمده و چه کسی آن را ساخته چه اهمیتی دارد. مهم چین‌های پلاستیکی آن است که امید می‌رود خوب برق افتاده و تمیز شده باشند.