آفرینش اثر هنری می‌تواند به مثابهٔ گردشی رفت‌و‌برگشتی باشد میان رسانه، تکنیک، موضوع، و جهان صاحبِ اثر. سفری که آغاز و انجامش نه در یک زمان خطی، بلکه در یک هم‌زمانی، حول مدار آفرینندهٔ اثر شکل می‌گیرد. در همین راستا یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فراتکنیکی شاید ساختن (نزد صاحب اثر) و بازساختن (نزد ادراک‌کننده اثر) چرایی استفاده از یک رسانه باشد. نمایشِ حاضر حاصل کار هنرمندانی است که علاوه بر چالش استفاده از رسانه‌ و تکنیک چاپ دستی سوال دستِ ‌اول‌تر چرایی استفاده از چاپ پیش‌روی ایشان گذاشته شده است. به عبارت دیگر هم رسانه‌ و هم موضوع (پیش از شخصی‌شدن و در بزنگاه نخست) چاپ دستی است. ناظر به این چرایی، چاپ دستی چونان ماکتی از زیست انسانی در نظر گرفته شده که واجد نوعی از چیستی و بستر کُنش‌هایی است که می‌تواند چونان استعاره‌ای خُرد یا کلان به عنوان موضوع نقش‌آفرینی کند و در تاروپود تکنیک اثر جای گیرد. در این‌جا هنرمند دغدغه‌ها، انگیزه‌ها، تجربیات و در یک سخن، جهان خودش را در کُنش ‌و مَنش چاپ دستی بازیافته و سپس با چاپ ‌دستی در مقام رسانه وارد گفت‌وگو می‌شود. گفت‌وگویی که به کاوش و گسترش افق جهان هنرمند و بسط معنای سرراست چاپ دستی منجر شده است.

واسطه‌محوری،‌ پیش‌بینی، اتفاق، تکثیر و تکرار از مفاهیمی هستند که هنرمندان متمرکز بر آن‌ها به آثار خود، برای بیان جهان خویش هستی‌ داده‌اند.