سارا سلیمانی قشقایی در سایه چادرهای عشایری بزرگ شده، دور از مناظر شهری و غرق در
رنگ و ذوق. خاطرات دوران کودکی او پر از ماجراجویی و بازیگوشی، مثل چرخ و فلکی ذهنی در
جستجوی زیبایی و شادی شکل گرفته است.
سبک زندگی عشایری که هنرمند در کودکی شاهد آن بود، دیگر وجود ندارد و کم رونقی و
فروپاشی این فرهنگ، آثار عمیقی در روح و روان هنرمند بر جای گذاشته. در واکنش او با مطالعه
تصاویر هنری و میراث مرتبط با عشایر ایرانی، در کنار حرفه آکادمیک خود، مسیر اکتشافی را آغاز
کرده که تحصیل در رشته حفاظت از آثار تاریخی و مرمت در دانشگاه باهنر کرمان و کارشناسی
ارشد هنرهای زیبا از دانشگاه آزاد تهران، بخشی از این نقشه راه بوده اند.او چندین پروژه
تحقیقاتی از جمله مطالعات میدانی طولانی مدت و گسترده در عشایر فارس و کهگیلویه و
بویراحمد و چهار محال بختیاری را انجام داده است. الگوها و ترکیببندیهای بافته های عشایری
قبایل مختلف را مطالعه، ترسیم، حفظ و بازسازی کرده است، بخصوص قبایل قشقایی، بختیاری
و بلوچی.
هنرمند سوزن، نخ و پارچه را انتخاب می کند و با انتقال طراحی های خود روی پارچه و با
استفاده از تکنیک های پته دوزی استان کرمان روایتهای شخصی خود را به تصویر می کشد. او
قصه های خود را بر بستر غنی این تکنیک که توسط بانوان صنعت گر استان کرمان زنده نگه
داشته شده درهم میآمیزد. با در کنار هم قرار دادن قدیم و جدید، هنرمند نگرانی ها، ترس ها و
امیدهای خود را نشان می دهد.