علی ملک همیشه به خودآموختگی اصرار دارد، هرچند تصنعی و خام و گاهی مضحکه اما در لابه‌لای این جنبه‌های لاابالی گاهی نشانه‌های آشکاری از آگاهی او نسبت به استتیزم پیدا می‌کنید، ارجاع به هنر کلونیال یکی از آن‌هاست. او بارها هنر پیش کلمب یا استعمار قرن نوزده را در کار خودش آزموده است؛ گاهی فکر کردم این شباهت شاید تصادفی ست! ولی وقتی پیکچرسک گاوهای مکعبی او را دیدم مطمئن شدم مناظر و گاوهای جیمز و ویلیام کلارک یا هنری دیویس و اشاره ایندکسیکال آن‌ها به هژمونی بشر استعمارگر را دیده و درک کرده است. علی ملک با ساختن این احجام به خودش و ما یادآوری می‌کند که دوران تک قطبی هنر معاصر در پایان خودش قرار دارد و هر تصویری واگویه ای از نوعی نگاه فرهیخته یا لااقل به دشواری فرهیخته است. دورانی که به احتمال پسامعاصر خواهد بود.
شهروز نظری