;
یکی از اولین واکنشهای ما به هر آسیبی که به آن دچار میشویم، کتمان و انکار ناخواستهی درد و اتفاق است. جنبه مهم مواجهه با فاکتورهای اضطراب و آسیبزا، میزان تابآوری اشخاص و روی آوردنشان به تساهل و شناخت بیش از پیش رنج حاصل از همزیستی در جامعه است. این رویکرد به مرور شاکله روانی ما را هم تحت تاثیر قرار میدهد.