بسیاری نمی دانند که موسیقی کلمه ای است به زبان سریانی، و خود متشکل است از دو کلمه ی دیگر: "مو" به معنای هوا و فعل "سقی" به معنای گره زدن. پس موسیقی یعنی هوا را گره زدن، وچه واژه ای گویاتر و دقیق تر از این می شد برای اتفاق، که محصول صدور شکل خاصی از اصوات از منبع تولید صدا، پیدا کرد؟

سازها منابع تولید گره اند. سازها مجموعه ای از اصوات تولید می کنند که از اصواتی که زندگی روزمره برایمان تدارک می بیند متفاوت اند، و همین است که نام هایی چون هنر و موسیقی برای این اتفاق در نظر می گیرند. تاریخ سازها به نوعی پیچیده تر شدن و افزایش تعداد گره هایی که در هوا افکنده اند بیشتر شده است، چه بسا تاریخ موسیقی را بتوان بر اساس افزایش کمی گره ها از نو نوشت.

اما مجسمه نیز خود یک گره است، چه بسا گره ای کورتر و دیریاب تر. این نمایشگاه قرار است نقطه ی برخورد این دو نوع گره باشد، گره بدون بعد و گره سه بعدی: موسیقی و مجسمه.