بهمن رضائی کاریکاتوریست، نقاش، تصویرگر و شاعر طنزپردازِ پیشکسوت، زادۀ 1313 است. او  طی بیش از 6 دهه فعالیت خود همواره در تلاش برای تبدیل کاریکاتور به اثری هنری و فراتر از به تصویر کشیدن یک موضوع خبری و اجتماعی بوده است. رضائی به مانند دیگر هنرمندان این حوزه ابتدا همکاری خود را با مجلات و روزنامه‌ها شروع کرد و آثارش در بسیاری از نشریات معتبر به چاپ رسیدند، اما دغدغۀ همیشگی او در زمینۀ فراتر بردن امکانات کاریکاتور به سوی اثر هنری، موجب ترسیم مسیر تازه‌ای در زندگی و آثارش شده است و از این حیث او بیشتر به سوی سویه‌های نقاشانه در کاریکاتور رفته است. او با ممارستی بی‌وقفه در تکاپوی آفرینش اثر و تولید معنا، فارغ از هرگونه چهارچوب و دوری از کلیشه‌های تاریخی تحمیل شده به کاریکاتوریست‌ها بوده و از آموختن هرچه بیشتر در هر برهۀ زمانی به فراخور نیاز ذهنی در وارد کردن عناصر تازه به آثار خود اِبایی نداشته و با ظرافت خاصی آنچه در طی سالیان به قلمش اضافه شده و آموخته را یکی پس از دیگری وارد این آثار می‌کند تا دنیایی متفاوت‌تر را به مخاطب ارائه کرده و رسالت خود را در جهت تطور کاریکاتور به اثری فراتر از یک طنز ترسیمی، بر خبر یا موضوعی مشخص تحقق بخشد. توجه او به طنز در تمام عناصر، پویایی و تشخص به آثار او بخشیده و از همین روست که  عرصۀ خیال رضائی در پهنۀ آثارش در عین سادگی، اندیشمندانه و تفکر برانگیز است. از نظر رضائی طنزنویس با کلمات طنز مینویسد و کاریکاتوریست با خط – فرق طنز با جد این است که طنز، جدی تر است و هدف طنز رسیدن به عدالت اجتماعی است.