مواجهه

با مروری بر پژوهش‌ها و تئوری‌های جامعه‌شناسانه‌ی اروینگ گافمن در کتاب «نمود خود در زندگی روزمره»، ایده‌ی برگزاری چنین نمایشگاهی را می‌توان چنین دانست که انسان همواره در حال نمایش دادن خود، فارغ از یک هویت مستقل بر صحنه‌ی اجتماع است. زمانی که یک نقاش، دست بر قلم و صفحه می‌زند، در واقع نمود لحظه‌ای از هویت اجتماعی خود را در مواجهه با جامعه‌ی اطرافش نمایان می‌کند. این تلاش با ترکیب رنگ و مکان، جهان‌بینی یک هنرمند را به مخاطب نشان می‌دهد و هنرمند بدون حضور مخاطب، امکان بیان خود را نخواهد داشت. 

این مجموعه آثار با نگاه به انسان در پی بیان تک‌لحظه‌ها و ایجاد درد مشترک از خاطرات، به فراخور سال‌های زیست آدمی است و گویی آلبومی از این زندگی را پیش روی مخاطب گذاشته است.