«قصه‌های دریکنده»
روایت‌گر قصه‌ی زنی ساده و روستایی است که در سن ۶۷ سالگی و در اندوه جدایی از گاو محبوبش قلم‌مو به دست گرفت و زندگی خود و پیرامونش را نقاشی کرد. مکرمه قنبری در سال ۱۳۰۷ در روستای «دریکنده» بابل در استان مازندران به دنیا آمد و در سال ۱۳۸۴ درگذشت. مکرمه که حتی قادر به خواندن و نوشتن نبود در ده سال پایانی عمرش و با خلق تصاویری فوق‌العاده، سرشار از خلوص و سادگی به عنوان یک نقاش شناخته شد. نخستین نمایشگاه مکرمه قنبری با تشویق و حمایت #احمد_نصراللهی در گالری سیحون برپا شد و پس از آن هر ساله نمایشگاهی را در همان گالری برگزار کرد. در سال ۱۳۸۴ نیز نمایشگاهی از آثارش در لس‌آنجلس برپا شد.
قنبری در سال ۲۰۰۱ میلادی برای برپایی نمایشگاهی از آثارش به سوئد رفت و همان سال به عنوان زن سال سوئد برگزیده شد. قصه‌های او؛ که روزی گفته بود «می‌خواستم شعر بگویم، سواد نداشتم، نقاشی کردم» از روستای کوچک دریکنده فراتر رفت و جهانی شد.
کارشناسان هنری اروپا آثار مکرمه قنبری را با نقاشی‌های مارک شاگال مقایسه می‌کنند. مکرمه قصه‌گوی قصه‌های سرزمینِ افسانه‌ها، اسطوره‌ها و عاشقانه‌هاست.