اولین‌ها فراموش نمی‌شوند؛ اولین دیدار، اولین کلام، اولین نقش، اولین نگاه، اولین حس.
من همه چیز را آن‌گونه که می‌بینم، ثبت می‌کنم؛ آن‌گونه که درک می‌کنم، به تصویر می‌کشم، نه آن‌گونه که به نظر می‌رسند. 
آدم‌ها را، خودم و دیگران را، آن‌گونه که در خیالم به هم می‌پیچند و در هم می‌روند، نقاشی می‌کنم؛ با همان اولین حس.
همان حس بودن در این دنیای پر از تناقض که انگار همه چیز در آن به هم پیوسته و در عین حال گسسته است. همچون نور و تاریکی‌ که دو بخش جدا نشدنی از هم هستند و من با هر دویشان نفس می‌کشم. این حقیقت خیال من است.