ماهیت پویا و پیوسته در حال تغییر آدمی، مغلوب شرایط راکد و منجمد حاکم بر جامعه می‌شود.جامعه‌ای که در آن; بر خلاف تعریفش؛ فردیت تنها میتواند یک توهم باشد.

"تصمیم‌گیری"؛ نه تنها بر اساس علایق شخصی نیست، بلکه عنصری از پیش تعیین شده است. گاهی جهان پیرامون توانایی سیالیت و تغییر از حالتی به حالت دیگر را چنان غیرممکن می‌نماید که انسان تسلیم به نوعی انفعال و وانهادن تصمیم‌گیری به دیگری می‌شود.با بیرون کشیدن افراد از بستر رخدادها و کاوش فردیت آنان؛ مشهود است که همسویی یا اضمحلال آن‌ها در شرایط موجود در دایره اختیارات این افراد نیست. زمانی که قدرت انتخاب دستخوش سرما و سکون فضای حاضر شود، واگذاری حق انتخاب و درجا زدن در وضعیت موجود برای افراد امن‌ترین موضع‌گیری به‌شمار می‌آید.

 Decidophobia" "یا ترس از تصمیم‌گیری؛وضعیتی است که در آن شخص، توان تصمیم‌گیری در موقعیت های خاص را ندارد. این افراد ترجیح میدهند که شخص یا نهادی بیرونی، عمل تصمیم‌گیری را بجایشان به عهده بگیرد،و به‌مرور زمان حقیقت را به‌گونه ای می‌پذیرند که دیگری برایشان تصویر کرده است.