گالری گویه
این پرفورمنس جدیدترین پروژه از مجموعه پروژه‌های گویش است که به کیوریتوری امیر وارسته برگزار می‌شود.
امیر وارسته کیوریتور پروژه‌های گویش درباره این اثر می‌گوید: «دوربین داشتن -هر چند معمولی- در طبقه‌ای متوسط؛ جایی که زندگی میکند و حتی یک نگاه فهیم مخاطب در سن ۱۴ سالگی؛ شبیه به تصادفی مبارک است، تا تمام مؤلفه‌های بازدارنده، واژگونه شوند و دختری از حاشیه‌ی شالیزار، فرصت حضور در هنرستان را تجربه کند، با عکس‌هایش در کودکی برای رویدادهای مرکز‌نشین‌ها، خط و نشان بکشد؛ در دانشگاه گرافیک بخواند و مدرسه را تا انتهای مواجهه با تکنیک و تاریخ عکاسی ادامه دهد؛ اما چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی داخلی و خارجی و تجربیاتی از آسیای شرقی؛ تنها بهانه‌هایی ست برای تولد یک هنرمند فروتن و برساخته از محیط، مبانی، فرایند و تدقیق در مسأله تا طراحی مفاهیم‌ش برای ارائه، بر دوش زمانی بسیط سوار گردند؛ پس در خیابان و شهر و محیط و میان مردم، راه می‌رود، می‌بیند، گذشته‌اش را واکاوی میکند، نسبت‌ها را پالایش کرده و عکس را اختصاصا به مثابه‌ی رسانه مصرف میکند، شاید که فرصت مداخله در وضعیت را فراهم آورد.
فرزانه، معلم است و اکنون زادگاهش که فرصتی برای انتقال هنر به دیگر چندین ساله‌ها شده‌است؛ همچنان نیز، بهانه‌ی ورودش به مسأله‌ی مرغابی‌های مهاجر، شکار، مردم، محیط زیست و هیولای کاپیتالیسمی می‌باشد که شیره‌ی زمین را خشکانده است؛
این همان روایت او در گاراژ پیش‌روست...»
فرزانه فاضلی متولد ۱۳۶۸ در فریدون‌کنار است و به‌عنوان عکاس مستند اجتماعی در این پروژه به کشتار واقعی پرندگان در ساختار سرمایه‌داری جهان پرداخته است.
