پیکاسو در جایی گفته بود که شروع هر نقاشی برای من به مثابه نوعی «بازی» است؛ «می‌آغازم با بازی» به بیان دیگر برای هنرمند هر تصویر روایت یا خیالی می‌تواند بهانه‌ای برای شروع یک نقاشی جدید باشد و این «بازی= خلق» اثر در طی یک فرایند پیچیده که حاصل گفت و گوی هنرمند و اثر هنری است شکل می‌گیرد و در طی آن دست خط شخصی هنرمند، دغدغه‌های موضوعی و محتوایی و نیازهای روانی وی داخل بازی می‌شود.

نمایش پیش رو حاصل تلاش هنرمندان نقاشی است که با همین فرایند دست به خلق اثر هنری زده‌اند. مدلی ثابت فیگور یک مرد همان بهانه‌ای بوده که آن‌ها نقاشی را شروع کنند. در ادامه هر کدام از نقاشان با توجه به دغدغه‌های فکری خود چیزی بر آن تصویر اولیه افزوده‌اند. گروهی از آن‌ها با هنرمندان تاریخ هنر به گفت و گو نشسته و عناصری را از آثار نقاشان بزرگ تاریخ هنر به اثر خود فرا خوانده اند و گروهی دیگر فضای شخصی و یا اشیایی از فضای پیرامون خود را در کار آورده‌اند.

باری این عناصر و اشیا هر چه باشند عرصه ای برای ایجاد خلاقیت و فضایی برای گفت و گوی این نقاشان با مخاطبان - در مورد آنچه که می‌اندیشند - پدید آورده است.

مسعود فیضی

تابستان ۳-۱۴