فائزه حمدی‌زاده (م. ۱۳۷۶ تهران) در مجموعه‌ای از آثار کوچک و صمیمانه روی کاغذ که با مداد رنگی خلق شده‌اند با عنوان «سهروردی»، به ماهیت گذرا و لحظاتی که اندوه و شادی را در هم می‌آمیزند، می‌پردازد. این آثار جوهره‌ی تجربیات گذرا که اغلب نادیده گرفته می‌شوند اما همچنان حائز اهمیت هستند را به تصویر می‌کشند. توجه هنرمند به جزئیات و استفاده‌ی زیرکانه از رنگ، فضایی تأمل‌برانگیز ایجاد می‌کند که مخاطب می‌تواند خود را در لحظات آرام و گذرایی که به تصویر کشیده شده‌اند، حتی بدون حضور فیزیکی در صحنه، ببیند.

آثار ماسا رضا (م. ۱۳۷۷ سنندج) تحت تاثیر بافت جغرافیایی محل تولد و زندگی‌اش، سنندج، شکل گرفته است. مجموعه‌ی «دربرگرفته» با تکنیک رنگ‌روغن روی بوم و انیمیشن دو بعدیِ فریم‌به‌فریمِ دستی – دیجیتال، حول محور تصویرِ خود، منظره‌ی اطراف و تأثیر متقابل این دو شکل‌ گرفته است. 
این نقاشی‌ها داستان پرسه زدن‌های هنرمند در کوه آبیدر را روایت می‌کنند؛ کوهی که از لحاظ تاریخی برای مردم منطقه اهمیت زیادی داشته است. جستجو، تجربه و مکاشفه از ارکان اصلی روند کاری هنرمند هستند و این ویژگی‌ها در ترکیب‌بندی، رد قلمو و ابعاد کارهایش دیده می‌شوند.

فاطمه یوسف (م. ۱۳۷۷ تهران) در نقاشی‌های اخیرش از مجموعه‌ی «سرود کرم خاکی» واقعیت سیال و متناقضی که تجربه می‌کند را به تصویر درآورده است. او به دنبال ایجاد مکالمه‌ای درونی و بیرونی به زبان تصویر است. فضا و کیفیت آثار او می‌تواند همزمان دلهره‌آور، زیبا، بامزه یا زشت باشد. هرچند همه‌ی آثار هنرمند در دوره‌های متفاوت از جهاتی به هم مرتبط‌اند، اما آثار این مجموعه را می‌توان از جهت آگاهی در ساخت تصویر جدا کرد. فاطمه‌ یوسف در این مجموعه از رنگ‌های ساختِ خود با رنگدانه‌های طبیعی و مصنوعی و همچنین مواد دیگر مثل اکرلیک و جوهر استفاده کرده است. رنگ‌های به‌دست‌آمده از نظر طیف، بافت و تاثیر بصری کیفیتی غریب ایجاد می‌کنند که با موضوع آثار در بازنمایی جهان، در ناکجایی بیرون از زمان، در هماهنگی قرار می‌گیرند.