این نمایشگاه با آثاری گوناگون که در عین این که نمایشگر ذهنیت هنرمندان هستند ولی در ضمن رابطه دشوار و اخلالگر هنرمند با واقعیت را نشان میدهند، شکل گرفته. گستره هایی که تناقضات را نشان میدهند و مخلوطی هستند  از ایده آل ها و آنچه که دست نیافتنی به نظر میرسد. گشایش ها و انسدادها. بریده هایی از جهانی نه کاملا واقعی و نه کاملا مجازی که بیشتر به جهت نیاز عاطفی شکل میگیرند: جایی دیگر. جدا شدن از جهان واقعی یک سنت ایرانی است که به خوبی در ادبیات و هنر ایران و حتی در طنز تلخ ما جلوه می کند. حقیقت تلخ روزمره با ورود به  بعدی دیگر جبران می شود و خیالات و توهمات برخی دوست داشتنی و یا نه، جای واقعیت را می گیرند. فضاهای شناور اغراق آمیز،- جایی که هیچ جا نیست- ولی همچنان با فضاهای بیرونی خود در ارتباط باقی می مانند. در این فضاها ما زنده هستیم، آزاد از مرزها و محدودیت ها، دور از روزمره گی و بغض همیشگی سرزمین مان. آزاد در مجمع الجزایری از کثرت و تعددگرایی آنگونه که باید باشد.

نازیلا نوع بشری