«ابژه/نقاش» تلاقی نقاشی و مجسمه‌سازی در فضایی تازه است. در این نمایش مجموعه‌ای از آثار سه¬بعدی هنرمندانی ارائه شده است که  با وجود ریشه در جهان رنگ و بوم،  از محدودیت‌های آن فراتر رفته  و خود، فضا را شکل می¬دهند. آن¬ها که در قلمروی دوگانه‌ی نقاشی و مجسمه‌سازی سیر می‌کنند، مرزهای سنتی را به چالش کشیده و به¬دنبال تعریف رابطه‌ی بین فضاهای دو بعدی و سه بعدی هستند. در هنر ایران نیز، تصویر و ابژه هرگز دو مقوله کاملاً جدا از هم نبوده‌اند و در دهه‌های اخیر هنرمندان رویکردی آگاهانه‌تر  نسبت به  این رابطه در پیش گرفته‌اند. عمل مجسمه‌سازی هنرمندان این نمایش نه خطی موازی، بلکه امتدادی از بینشِ نقاشانه¬ی آن-هاست.
آثار این نمایش، ذاتاً با رویکردی مکان¬محور در کنار یکدیگر قرار گرفته¬اند و در گفت‌وگویی پویا با معماری و هاله‌ی فضا شرکت می‌کنند و به جای آن که نقاشی‌های هنرمندان به¬عنوان دریچه¬ی اصلی فهم فعالیت هنری آن¬ها در نظر گرفته شود، مجسمه‌ها نقطه کانونی هستند. چیدمان این آثار از بیننده چیزی بیش از یک نگاه گذرا می‌طلبد و او را وادار می‌کند تا سرعت خود را کم کند و با فضا به شیوه‌ای سنجیده‌تر درگیر شود. در حالی که نقاشی‌ها بخشی از بیان کلی هنرمندان باقی می‌مانند، به¬عنوان یک مکمل بالقوه برای مجسمه‌ها در نظر گرفته¬ شده¬اند تا مخاطب درباره¬ی طرز تعامل آن¬ها تصمیم بگیرد. حجم¬ها نه فقط برای دیده شدن، بلکه برای تجربه شدن خلق شده‌اند و در طی این تجربه «ابژه/نقاش» به جایی تبدیل می¬شود که بوم به گستره¬ی فضا است و بیننده، شرکت‌کننده‌ای فعال در تولید روایتی در حال ظهور.