ایران در قرن معاصر، شاهد اتفاقاتی نو در عرصه ی شعر، نقاشی، موسیقی و تئاتر بوده است.

بر همین اساس، از اواسط دهه ی شصت بر آن شدم تا خطی نو و پویا از بطن تمدن آریایی استخراج نمایم که در ادامه ی نستعلیق، هویت هنری و ایرانی داشته باشد.

با نگاهی به نستعلیق در می یابیم هر آنچه هست شکوهی ناب از ریتم، موسیقی، توازن و زیبایی بوده که در قامتی کوتاه و مدور جلوه گری می نماید. بر این باورم که این کوته قامتی، در مقابل افراشتگی خطوط عربی، نمادی از تواضع و نجابت ایرانی می باشد.

از این رو تمام تلاشم در این راستا، رسیدن به خطی طناز، رها، رقصان و بلند قامت بود که بتواند در ادامه ی نستعلیق نمود دیگری از خط ایرانی با قامتی افراشته و پویا را به نمایش بگذارد.

در طراحی کرشمه اصل مهم، رسیدن به اشکالی نو و طناز بود تا عادات قبل را به چالش کشیده و قرار تازه ای در شاخص حروف نمایان کند. در واقع کرشمه شکوفایی نوعی آبستره تجریدی در خط بود.

در کنار رویش کرشمه از همان آغاز، به شاخه ی کاربردی تر آن نیز توجه داشتم، تا در نهایت پانزده سال بعد، خط سفیر رونمایی گردید.

سفیر خطی به غایت ایرانی، با وقار، آرام و با قامتی افراشته است و به جرات می توان گفت تنها خطی می باشد که در هر دو رسم الخط فارسی و عربی، با قدرت،صلابت، خوانش و کتابت، جلوه ای توانمند و جذاب از خود بروز می دهد.

از آنجا که هر دست ساخته بشر طی سالیان دچار تغییر می شود، کرشمه و سفیر نیز از این قاعده مستثنی نبوده و تا کنون به رشد خود ادامه داده و زین پس هم با همراهی اساتید و هنرمندانش زنده و پویا مهرافشانی کرده و نوای عشق و محبت سر خواهند داد.

احمد آریامنش

مهر ماه 1403