نقش خط به عنوان یکی از موثرترین و بنیادی‌ترین پایه‌های علوم و تمدن بشری قابل توصیف نیست چنانکه الفبا و حروف توانستند فراتر از زمان و مکان حاضران را با گذشتگان پیوند و اتصال دهند در این بین خط و الفبای پارسی نیز با قدمتی ۳۰۰۰ ساله نقش بسزایی در گسترش فرهنگ علم و هنر ایفا نموده است در این آثار سلمان تلاش داشته دیدگاهی جدیدی را از تنوع در به کارگیری خط پارسی به عنوان فرم باف و المان محیطی به نمایش بگذارد وی با پا فراتر نهادن از چهارچوب زیبایی شناسی و خوشنویسی خط پارسی به نوعی به تمجید از این ابزار چند هزار ساله می‌پردازد در تنوع بیان و ساختار فرمی حروف به گونه‌ای تلاش کرده بدون توجه به مفهوم جملات تنها حروف را به بازی گرفته و با تنیده شدن در شکل‌ها فرم‌ها با حروف به رقص درآید.