رازآلودگی و خیال دو ویژگی جذاب‌ در هنر برای مخاطب است چرا که جهانی دیگر را پیش چشم می‌گذارد و راه فراری. 
اکنون رویا جهانی همچون پناه‌گاه هر موجودی است که می‌تواند لحظه‌ای پرواز ذهن را برای هر یک از ما مقدر کند. 
رویای خالص و دور از بایدها و نبایدها تنها در خواب رقم می‌خورد.
آنجا که هراسی نیست، ترسی از قضاوت‌ها و یا نشدن‌ها و فراق‌ها معنا نمی‌گیرد، گویی که بیداری در خفتن است. 
آن‌گونه که حافظ جدایی را در رویا، وصال می‌بیند:
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
یا جایی که امید در خواب از شعر سیدعلی صالحی معنا می‌گیرد:
هنوز خواب می‌بینم که 
ابری می‌آید 
و من را تا سرآغاز روییدن
بدرقه می‌کند
رویای دور از قید و بندها در جهانی آزاد و نبردهایی از عدل که یا گذشته را بیدار می‌کند و یا آینده را تمنا دارد، همگی در آن لحظه‌ی خفته، بیدار می‌شوند.
خیال در آثار طناز عدلی همیشه پدیدار شده و این بار با دستانی بازتر و رهاتر به بعدهای دور از اکنون و لحظه‌های زمینی رسیده است. 
عناصر آثار او با بهشتی فرضی عجین شده است و در بعضی آثار از دور شدن رویای بهشت با حضور تکنولوژی‌ خبر می‌دهد.