«پوسیدگی قرمز» دومین نمایش انفرادی نویسا صیادیان است. مجموعه اول او با نام »باغ محصور« پژوهشی بود از منظر شخصی بر بازخوانی طبیعت )به مثابه ماده اصلی کار او( که مستقل از فهم یکپارچه و کلی طبیعت رخ میداد؛ بر این اساس او با تکهتکه کردن تصویری کلی از طبیعت و دوباره از نو ساخت آن تصویر با تکنیک کلاژ، از 
بیننده میخواست که به دور از یکپارچه دیدن کار، آنات و لحظات اثر (طبیعت) را دوباره ببیند و فهم کند.در مجموعه »پوسیدگی قرمز« نیز همین دغدغه‌ی از نو دیدن و تاویل کردن جزییات، پیداست؛ اینبار اما ماده اصلی کار او طبیعت آشنا برای بیننده نیست؛ او امری شخصی‌تر و درونی‌تر، یعنی رویا و تخیل را بهعنوان ماده 
اصلی برمیگزیند. همچنین از فرم کلاژ به طور مستقیم بهره نمیگیرد، بلکه با تعدد بوم‌ها و کاغذهای نقاشی شده از مفهوم کلاژ برای نشان دادن جزییات استفاده میکند و همچنان بر این ایده پای میفشارد که آنات و لحظات تصویر، در هر بار بازخوانی و تاویل، از نو با ما سخن میگویند