استئومیلیت در دل این مجموعه، روایتی شخصی از دردی نهفته است؛ دردی که از روزهای نوزادی به لطف پرستار  با من بود و به مرور، بدل شد به بخشی از هویت من. استئومیلیت (عفونت استخوانی) تنها یک واژه‌ی پزشکی نیست؛ قصه‌ای است از استخوان، زخم، و رهایی.

می‌خواستم آنچه را پنهان کرده بودم، بی‌پرده نشان دهم. تفاوتی که سال‌ها نامش را «نقص» گذاشته بودند، امروز برای من معنای دیگری دارد. دست‌هایی که شکلشان با دیگران فرق داشت، مرا واداشتند به نگاهی تازه؛ به جست‌وجویی درونی در میان درد، نقطه‌ها، دایره‌ها و در نهایت، خط‌هایی که نجاتم دادند.

خط‌ها در این آثار، تنها فرم نیستند؛ راه‌اندازهایی‌اند به سوی آزادی، به سوی جسارت، به سوی خود بودن بی‌هراس. هر اثر، ردپای پرسشی است. و شاید، نوری کوچک در دل تاریکی ذهن کسی، تا او هم خط‌های خودش را بیابد.

نازنین پلکویی اردیبهشت ۱۴۰۴ – رشت