این مجموعه با الهام از تلویزیونهای قدیمی خاموش به کاوش درهم تنیدگی واقعیت و خاطره میپردازد. تصویر بازیافته در صفحه ی خاموش تلویزیونها فضایی فراموش شده از گذشته را زنده میکند؛ جایی که زمان متوقف شده و حافظه در سکوت تصویر شکل میگیرد.

این آثار با نگاهی ،شخصی خاطرات را چون رسانه ای ثانویه به تصویر میکشند و نقش تلویزیون را نه فقط به عنوان ابزار بلکه به مثابه آینه ای از تجربه جمعی بازخوانی میکنند در بازتاب شیشه ی تلویزیونی که روزی روشن بود ردپای سنت در دل زندگی مدرن و نشانه های غیاب در دل حضور خود را بی صدا نمایان میکند.

زهرا نوروزی مرداد ماه ۱۴۰۴