جایگاه انسان در جهانی که هم بیرونی و هم درونی، هم واقعی و هم خیالی است، کجاست؟ انسان امروز چگونه میان بخش آگاه و ناخودآگاه وجود خود تعادل می‌یابد؟ این تعادل در کدام پناهگاه برای او ملموس و قابل درک می شود؟
دوئت ِ اقلیم خیال توصیفی است به روایت تصویریِ جیران عیوضی و سارا کاظمی، برای پناهگاهی که انسان در آن می تواند هم زمان با تجربه  زیست فعلی اش در کالبَد زمینی، زندگی را شکلی دیگر تجربه کند؛ اینجا قلمرو ناشناخته‌ای است که نقشه‌های جغرافیایی آن در ذهن دو هنرمند ترسیم شده است، آثار در این فضا چون قطعات سرزمین‌هایی موازی‌اند: گاهی متقاطع، گاهی بی‌مرز؛ با نگاهی به جهان بینی و رویکرد تصویری دو هنرمند در این نمایشگاه، می توان گفت، جایگاه انسان نه صرفاً در جهان بیرونی و نه در جهان درونی، بلکه در «مرز» است، در همان نازک‌راهی که واقعیت و خیال را به هم پیوند می‌دهد، در قلمرویی که با خیال و آگاهی می‌سازد، در پناهگاهی که هم واقعیت را معنا می‌بخشد و هم امکان رهایی می آفریند.
این نمایشگاه فرصتی است برای برقراری گفت‌وگویی میان دو ذهن خیال‌پرداز با جهان بینی های متفاوت ؛ گفت و گویی که در میانه آن مخاطب را هم با خود همراه می کند و او را به قلمرویی می برد که در آن هر چیزی ممکن است ، هر نگاهِ رهای نقاشانه، قدرت بازآفرینی جهانی متفاوت را دارد، در این فضا هر رنگ، خط و فرم ِنقاشی، صدا و ملودی‌ است در گفتگو با یکدیگر که این امکان را فراهم می کند تا مخاطب نیز برای لحظاتی از دنیای واقعیت خود فاصله بگیرد، پایش را از مرز خیال فراتر گذاشته و قلمرو خیال را تجربه کند.
امیرحسین شریفان، مهرماه، ۱۴۰۴ خورشیدی