رسول سلطانی هنرمندی با راه حلهای متفاوت و خاص خود است. تجربه اش در نقاشی سردرهای سینما در گذشته را با تبلیغات قدیمی، عناصر و شخصیتهای آشنا و نا آشنای زندگی روزمره به هم می آمیزد و فضایی نامتعارف و در عین حال نقاشانه و تا اندازه ای خام می آفریند. اما او همه ی این عناصر را به حدی که به سود تاثیرگذاری نقاشیش باشد نگاه می دارد. کارهایش مربوط به خود او و غریزه اش در نقاشی است و لذت نقاشیش را بیننده نیز احساس میکند با لبخندی که از طنزی می آید که خاص خود اوست.

بهنام کامرانی پاییز ۱۴۰۴