رنج بن مایه‌ی زیستن است؛ تجربه‌ای در مرز میان حضور و حذف. در این مجموعه بدن‌ها میان پوست حیوان و سیم‌های استیل معلق‌اند، در تنشی میان طبیعت و انسان، نرمی و خشونت، حیات و مرگ.

پوست، یادآور لمس از دست رفته است و سیم‌ها، رگ‌هایی فلزی‌اند که درد و جبر را به درون تزریق میکنند.

بدن برای من صرفاً فرم نیست، بلکه تجسم زیست درونی انسان است - انسانی که در میانه‌ی زخم و امید هنوز بر پایداری خویش ایستاده است.