عکاسی در گذر از فرآیند دیجیتالی‌شدن، با شرایط جدیدی مواجه بوده و تحولاتی گاه انفعالی و گاه انقلابی از سر گذرانده است. در جایی بحران واقعیت رخ‌داده در گفتمان این مدیوم، موثق ‌بودن و اعتبار عینی‌‌ عکس‌ها را خدشه‌دار کرده است و در جایی دیگر همین بحران واقعیت، آزادی و سیالیت بی‌مرزی به تصویر عکاسانه تزریق کرده و آن را از قلمروی «عکس» بسوی «فرا-عکس» و حتی «تصویر دیجیتال» سوق داده است. این موج بالاآمده از تحولات و بسط‌یافتگی‌های هیجانی و شورمندانۀ فرآیند دیجیتال، هنوز نتوانسته است در کرانه‌ای متعیّن و تعریف‌پذیر، صورت‌بندی گشته و آرام گیرد و همچنان بواسطۀ تجربه‌گرایی مستمر و گاه حتی رادیکالی، در جستجوی معنا یا معناهای جدیدی برای عکاسی است. 
«الکتروبریکُلاژ» تلاشی در جهت شکل‌دهی پروژه‌ای سرهم‌بندی‌شده از «عکس-تصویر» های دیجیتالی و چینش پازل‌هایی از تجربه‌گرایی در ساحت عکاسی و تصویرگری دیجیتال است. آثار این مجموعه برآنند تا با سویه‌های متکثر این تحول تکنیکی و ماهوی در عکاسی رویارو گردند و با نگرشی گاه انتقادی و گاه همسوگرانه، به تدقیق در آن بپردازند؛ مجموعه‌ای که از فرآیند دستکاری و دخل‌ و تصرف در تصویر عکاسانه تا برساختِ عکس و حتی شبیه‌سازی وانمودی آن را شامل می‌گردد. الکتروبریکُلاژ از منظری دیالکتیکی، از یک‌سو به ‌دنبال افزودن وجه عاملیّت و سوژه‌گی به فرآیند عکاسی بوده و از دیگرسو، شاید به سوگ ازدست‌رفتنِ وجه پدیدارشناختیِ عکاسی پیشین نشسته است.