تقابل میان هنر شرق و غرب و ساختارشکنی های از پس آن ، شاید امواج تازه ای نباشد؛اما بدون شک پیوند گلیچ آرت و مدیوم های هنر جدید با ریشه ها و خوانش های متفاوت از فرهنگ بومی منجر به خلق و آفرینش بیانی تازه شده است.
امروزه این ازدحام پارازیت و اختلال باعث گم شدن ماهیت راستین تمام تعاریف بشری مشترک شده است ؛ بهشت و آرمان های متصل به شرح خود بهشت که یکی از مباحث مشترک در ذهن تمامی انسان هاست به عنوان دست مایه ای برای فهم دگرگونی معنایی و ادراکی در ذهن انسان معاصر ، توسط هنرمند انتخاب شده است.
معنا و ادراکی که مؤید حرکت از جزء به کل و متاثر از بی اعتمادی به دنیای دیجیتال است از همین رو هنرمند گلیچ و پارازیت را به عنوان بهترین وسیله برای ارتباط با مخاطب انتخاب می کند تا در ازدحام جهان بینی های موجود در عصر دیجیتال بتواند این اختلال ها و پارازیت ها را در ذهن ما وادار به بازخوانی دوباره نماید.
محمد علی فاموری