موضوع نمایشگاه من تهران و بناهای قدیمی تهران است. این موضوع را انتخاب کردم تا چگونگی تغییر فرهنگ و الگوی زندگی و امکانات در شهر را به تصویر کشیده باشم. و اینکه چگونه این موضوع باعث شد در سبک معماری این شهر دگرگونی اساسی ایجاد کند.
تهران در دوران سلطنت آقا محمد خان قاجار به علت نزدیکی به ایل قاجار و همینطور موقعیت سوق الجیشی و به علت آب و هوای مناسب آن دوره ی تهران به سال هزار و صد و هفتاد و چهار به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد. و در زمان حکومت پهلوی و تا به امروز همچنان پایتخت ایران باقی مانده است.
میتوان گفت تمام طول حکومت قاجار و حتی اوایل حکومت پهلوی ، بناها و معماری آنها تقریبا یکسان بود. به تدریج با تماس بیشتر و ارتباط های بیشتر با اروپاییان ، سبک معماری و زندگی افراد نیز تحت تاثیر قرار گرفت و تغییراتی در آن ایجاد نمود ، که نمونه ی آن را در میدان حسن آباد میتوان دید.
با شروع سلطنت پهلوی که همزمان با اوج گیری پیشرفت صنعت و تکنولوژی در غرب است، در تهران نیز تغییرات چشمگیری روی داد. به عنوان مثال با پیدا شدن اتومبیل در ایران ، خیابان ها به طبع وسیع تر و پر رفت و آمد تر شد و به مرور خیابان ها شروع به اسفالت شدن و جدول بندی و غیره نمود.
بناهای قدیمی و مکان های تاریخی ، کوچه باغ های قدیمی و فضاهای مشابه از جمله فضاهایی است که در آنجا حس به خصوصی دارم ، حسی آشنا ، حسی شبیه نوستالژی.
این حس با دیدن و شنیدن برخی فیلم ها و یا ترانه های قدیمی در من ایجاد میشود، مانند فضاهای قدیمی در فیلم های مرحوم علی حاتمی مثل هزار دستان یا دلشدگان و ... علاقه ی من به این موضوعات باعث شد که این پروژه را شروع کنم و با پرسه زدن در این مکان ها و عکاسی در آنها ، این حس خود را تا حدی ارضا نمایم.
هدف من از انجام این پروژه عکاسی معماری نبوده است. بلکه صرفا به تصویر در آوردن و ثبت این بناها بوده است. در واقع مقصودم به تصویر کشیدن شاخصه ها و زیبایی های منحصر به فرد این ابنیه ی قدیمی و حسی که از دیدن آنها در مخاطبین ایجاد میشود ، بوده است. این بناها هر روز که میگذرد امکان تخریب و یا تغییر و از بین رفتنشان بیش از پیش وجود دارد.
این پروژه هشت سال پیش عکاسی شده است و امروز به نمایش گذاشته میشود.