” نوزده پنج “ کـوششـی است از تصویـر مواجهه هنرمند با مـرگ.
موضوع مرگ و زندگـی همواره انسان را در” بـرزخ “ اکنون به بند کشیده و به تفکر، وا می‌دارد. مرگ، بسانِ سیاه چاله ای است عمیق، هنگامی که در افق رویدادش قرار می گیریم، با تنشی ناگهانی، هنرمند را در ناکجایـی میان فاجعه به دام می اندازد...
آن را می بیند،
تـجربه می کند،
آشکار می سازد، و ثبت می کند.
هنرمند بخش های رویت ناپذیر هستـی اش را بر ملا می سازد و می کوشد با تقابل مرگ و زندگی، زندگـی را بازیابد. هنرمندان حاضر در این نـمایشگاه با آگاهی و در جدالـی خاموش، جهان را می گریزانند تا با زمان حقیقی به ضرباهنگی نو، به جریان درآید و امیدِ ناممکنِ رستگاری را زنده نگه دارد.  | مــینا نــادری

ــــــــــ ـــــــــ ـــــــــ ــــــــــ ــــــــــ ـــــــــ ـــــــــ ــــــــــ 

مجموعه ارائه شده تامل در آثاری است که مضمون کیفـی ( تولد، زندگی و مرگ ) در آنان مسلط شده و به دو عنصر انـهدام یا تغــییـر، تقلیل یافتـه و به بار نشسته اند. نـحوه ارائه آثار به تامین این نگاه از منظر هفت پیکر( بهـرام نامه ) نظامی می پردازد، هفت گنبد رنگی، که در آنها داستانهایـی به نظم در آمده است و درون مایه مفصل بندی این نـمایشگاه است. زبان آیکونیک رنگها، مدخلی برای درک اهمیت روزهـا که در صدد تعـریف پیش از تـولد، تـولد، زندگــی و مـرگ است. | عیسی جباری