گالری سیحون
در استیتمنت این نمایشگاه که اقای حافظ روحانی نوشته اند امده است که :
آیا هنر را می‌توان با استادان بزرگ تعریف کرد؟ آیا نام و آوازه‌ی همه‌ی آن‌هایی که کتب تاریخ هنر را پر کرده‌اند به واقع تصور ما از آن‌چه «هنر» می‌خوانیم را ساخته‌اند؟ و اما آیا ما، یک‌به یک، تمامی این چهره‌ها را که بر آثار مجید عسگری نقش بسته‌اند، به واسطه‌ی دنیایی که پیش رو‌ی‌مان باز کرده‌اند ستایش نمی‌کنیم؟
با این‌حال آن‌چه مجید عسگری، در نمایشگاه جدیدش کرده، صرفاً بازنمایی چهره‌های تعدادی از بزرگان تاریخ هنر نیست، آن‌چه او می‌کند در عین‌حال حاصل یک ساخت و ساز پرزحمت و پرمرارت است که با دقت و جزئی‌نگری فراوان ممکن می‌شود. پس آن‌چه او می‌کند، تلویحاً یادآوری تمامی مسیر صعب و دشواری است که با کاری پرمرارت و دشوار حاصل می‌شود و ما «هنر» می‌نامیم. نمایشگاه «هنر» کوششی است که به ما یادآوری می‌کند تمامی این نام‌ها و چهره‌ها با چه مرارتی اوراق تاریخ هنر را پر کرده‌اند و با چه جزئی‌نگری تکه‌تکه‌های تاریخ هنر را کنار هم گذاشته‌اند.
