گالری زیرزمین دستان
من با دست راست نوشتن و نقاشی کردن آموختم. می توانم با او روی کاغذ هرکه خواستیم باشم. دست چپم ولی فقط از رخداد های هر روزه می گفت و خوب هم می گفت. بهتری اش از آنجا می آمد که هیچ دغل توی کارش راه نداشت. کم کم می شد نشانی از برتری نیاموختگی که شعری شاد از اصل آدم دارد.
