کریم آبـاد قـبرسـتانی بـعد از آخـرین ایستگاه اتـوبـوسهـای گلشهـر اسـت. بـعد از زمینهـای زراعی، هـمان زمینهـای حـاصلخیزی
که تَـرکاریهـایش روزانـه بـه بـازار شـلوغـه فـروخـته میشـود، قـبرسـتانی هسـت که مـن مـدتهـا فکر میکردم مـخصوص
افـغانهـاسـت، بـعد فهمیدم مـخصوص افـغانهـا نیست بلکه چـون درون شهـر اسـت و نسـبت بـه قـبرسـتان سـایر مشهـدی هـا
بـرایشان ارزانتـر که چـه عـرض کنم مـفت میافـتد بـرای مـردن و خـوابیدن، بـه صـرفـه تـر انـگاشـته شـده، که آن هـم این اواخـر پـر
شده و افغانها مردههایشان را به قبرستان جدیدی که آن هم در اطراف گلشهر است میبرند.