از یکطرف در هنر فرش، گروهی اصالت را بر سنت قرار داده‌.اند و با تغییر و نوآوری میانه‌.ای ندارند، از طرف دیگر گروهی هنر فرش‌. را فاقد پتانسیلی برای تبدیل شدن به هنر والا میدانند. من اما همیشه سعی کرده‌.ام بین این دو گروه حرکت کنم؛ چرا که هنر را در تعریفی گسترده‌.تر، بازی با مرز‌.ها میدانم. مخدوش کردن مرزها همواره منطقه‌.ای را بوجود می‌.آورد که التقاطی است و فضایی را می‌.سازد تا هنرمند در آن اصول را بازتعریف و بازنگری کند و خوانشی جدید ارائه کند. با خلق این‌.گونه فضاهاست که آزادی عمل پدیدار میشود و در آن قوانینی جدید تعیین می گردد. نتیجه شاید پدید آمدن اثری باشد که حتی هر دو گروه بالا آن را از آن خود بدانند در جایی که به هیچ یک تعلق ندارد و خود نقشی غلط است.

در این مجموعه به بازی با ساختار فرش پرداخته‌. و در این ساختار شکنی، بدنبال  فضاهای نو گشته‌.ام. چه آندسته که بافته شده اند و چه آنها که تصویر ذهنی ام برای نقش های نو بوده و بر روی بوم اجرا شده اند؛ هر دو در فضایی بوجود آمده‌.اند که در آن هم به شکستن اصول و قالبهای موجود در زوایای مغفول این هنر توجه داشته ام و هم به به بداهه و اتفاق مجال داده ام.

فرش در طول تاریخ در اقوام مختلف کارکردی رسانه‌.‌.ای داشته است که در نقوش متفاوت آن متجلی شده است و از این لحاظ به مثابه شعر کلاسیک است که قالب هایی معین و با کارکرد رسانه‌.ای خاص مختص به خود.همانگونه که شعر نو برای بیان مسایل روزگار خود ساختار شکنی کرد، من نیز با قطعه قطعه کردن فرشهایی که دیگر بازار فروش ندارند و عملا" به دور انداخته شده اند و با کندن و رسیدن به تار و پود اولیه که نشان از قرنها تلاش و تجربه دارد، سعی برای ساخت گفتمانی نو داشته ام.
کشش، پیچش و درآمیختن نقوش همه بخشی از این تلاش برای نشان دادن تاثیرآنچه که هر روز در اجتماع خود با آن مواجه هستیم بوده. بازسازی و بازخوانی میراثی که از دل تنیده و از جان بافته شده اند.