کوه از دیرباز ظلمات خرافات ما را نابود کرد تا تبدیل به چشم اندازی فرهنگی شود که نقاشی پرده از تاریخ و نماد آن بردارد.
آثار حاضر، کوهی را نمایش می دهند گاه رفیع و مسحورکننده، گاه متخاصم. این آثار نشان می دهند چطور توانستم طی پروژه های متعدد عکاسی در رشته کوه های پیرنه و آلپ، این اماکن را از آن خود کنم. منظر هنری و زیبائی تجسمی یاری ام نمودند برای انتقال این لحظات مالکیت.
همیشه میخواستم نگرشی مثبت از منظره ای که در آن زندگی می کنیم ارائه دهم. تعالی، کادر بسیار وسیع برای در آغوش کشیدن هرچه بیشتر مضمون، تقسیم کلیات، تضاد سایه و نور، عناصری که بتوان هر چه بیشتر این زیبائی اهدائی را به انحصار درآورد. زیبائی ای در دسترس و در عین حال آسیب پذیر که خواسته ام نشانش را محو کنم.
این تصاویر از شکنندگی زمین ما سخن می گویند.
سرو کوهی، درختی ستایش شده ولی در حال انقراض، اینجا نماد گیاهانی است در معرض تهدید. اگر پارک ملی برای حفاظت از آن ابداع نمی شد، این گونه گیاهی آلپ مدیترانه غربی در فرانسه ناپدید می شد.
درخت زیتون زوال ناپذیر، درختی با باروری بی پایان، گونه نمادین تمدن مدیترانه، چون استعاره از کوه، نشانگر نامیرایی و توانایی غلبه بر تمامی تحولات آینده است.
اینان پرتره هایی از دوستانند. تصاویر شبانه، درخت ها را در گذر زمان ثبت می کنند، چون استعاره ای از طول عمرشان. با نور تصنعی، درخت خود را از محیط تاریک اطرافش جدا می کند در حالیکه کشش لحظه گرفتن عکس آن را زیر تاقی از ستاره بر سیاره ای در حال حرکت مداوم نمایش می دهد. این حس با زاویه عمودی که آزادانه انتخاب شده است تشدید می شود. گویی تقریبا معلق است، محکم در دل خاک و قاپیده بدست کائنات...