جمعه، بیستم اردیبهشت ماه، موسسه‌ی کاف میزبان آثار هنرمند سرشناس لهستانی، اولاف بژسکی با عنوان “روزی روزگاری در ایران” خواهد بود که طی یک دوره‌ی پنج ماهه‌ اقامت هنری (سه بار سفر به ایران در طول یک سال) در شهر تبریز و با همکاری سرامیک‌کاران ساکن این شهر تولید شده‌‌اند. این دومین همکاری این هنرمند با موسسه‌ی کاف بعد از نمایش چیدمان او در حیاط مجسمه‌های موزه‌ی هنرهای معاصر تهران در سال ۱۳۹۳ است. اولاف بژسکی با رسانه‌هایی نظیر طراحی، مجسمه، چیدمان و فیلم کارمی‌کند و این بار او زبان سرامیک را برای آثار خود انتخاب کرده‌است که در بستری از مواد بازیافت‌ و سپس طراحی‌شده توسط خود هنرمند به نمایش در خواهند آمد.

کارهای اولاف بژسکی هم رومانتیک هستند و هم سوررئال ولی به واسطه‌ی تنیدگی‌شان با بستر و زمان حال هیچ برچسبی را برنمی‌تابند. نمایش‌های او پر است از بازنمایی حیواناتی که عناصری از دنیاهای بی‌ارتباط را در خود جمع کرده‌اند. آن‌ها به واسطه‌ی قدرت و طبیعی بودن روایت‌شان خبر از دنیایی تازه ساخته‌شده می‌دهند. ولی گویی این بیننده نبوده که این دنیای تازه ساخت شده‌ را کشف کرده بلکه این دنیای جدید است که به ما خیره می‌شود. در نمایش “روزی روزگاری در ایران” او به سراغ حیوانی می‌رود که روزی روزگاری قبل از آنکه آخرین بازماندگانشان را با هواپیما و برای احیای نسل به تهران بیاورند سمبل این سرزمین بوده است. شیرهای اولاف بژسکی دندان‌های انسان دارند و انسان‌های او صورت شیر. والایی، شکوه و گذشته‌ی پرافتخار عامل اصلی سوق‌پیداکردن او به چنین موتیف‌هایی در بستر ایران امروز است. آن‌ها با رخوتی غیرمعمول از اسطوره، طبیعت، گذشته، زندگی‌ روزمره، مردم عادی و وطن صحبت ‌می‌کنند.