یک تک اثر نقاشی خرده روایت به شمار می آید و بازپخشی از آنچه که جامعه اکنون پیگیری می کند؛ مسیری برای توضیح و توجیه فردیت ویافتن رابطه با بخش های دیگر جامعه. در روایت های خرد گوناگونی و کسرت باورها، امیال و آرزوها دیده میشود. جهان امروز به گونه یی است که در آن باور به کلان روایتها رو به افول است و همزمان خرده روایتها، یا روایتهای محلی و شخصی، با توسعه اینترنت و بسط روابط و امکان ارسال آسانتر اطلاعات و تصاویر، خصوصا" برای بخش هایی از جامعه که حضور فعال در شبکه های اجتماعی داشته و بر ثبت حضور خود اصرار می ورزند، اهمیت بیشتری میابند.
انتخاب منیژه حجازی برای به باز- تصویر کشیدن عکس های خانوادگی خود، تکرار اجباراست؛ دوباره سازی- باز زیستن- لحظاتی از زندگی جمعی. با تغییر این تصاویر که توسط دوربین ثبت شده اند، این هنرمند جوان گذرگاهی برای عبور از سد زمان به وجود می آورد؛ گذشته اکنون است. استفاده از رسانه نقاشی برای ساختن تصاویری متفاوت و ملموس تر کردن خاطرات، انتخابی آگاهانه برای ساختن پلی ارتباطی بین جبر گذشته و احساس برخورداری از حق اختیار در زمان حاضراست.
استفاده از قطعات چوب یافته شده و درها و پنجره های به دور انداخته شده و با باقی گذاشتن بافت چوب دربخش هایی ازنقاشی ها، هنرمند تمهیدا" فاصله گذاریی را شکل می دهد تا تماشاگر را در فضائی ترانزیتی بین گذشته و اکنون قرار دهد. به کارگیری چوب - که خود زمانی موجودی زنده بوده و از زمانی دیگر به اکنون منتقل شده - به عنوان زمینه که با پس زمینه نقاشی ها مخلوط میشود، بستری است برای جاری شدن تصاویری که از زمانی گذشته به امروز خیره میشوند.
دراین لحظات بازسازی شده واقعیت های کوچک زندگی دیده میشوند و شاید فضائی بین واقعیت و دریافت کنونی از آنها. روایتهایی که نه کلان و والا هستند و نه ناچیز و قلیل، خرده روایتهایی که ارزش دیده شدن دارند.