بینال ونیز که از آن به عنوان یکی از مهمترین رویدادهای هنرهای معاصر یاد می شود، در حال حاضر قدیمی ترین و مهم ترین مرکز هنرهای تجسمی در دنیا است. این بینال در سال ۱۸۹۵ از سوی تعدادی از هنرمندان و روشنفکران با همکاری شهرداری ونیز بنیانگذاری شد. شهر ونیز علاوه بر بینال هنرهای تجسمی میزبان جشنواره‌های متعدد دیگری از جمله فیلم، رقص، معماری، تئاتر و موسیقی نیز هست. نخستین حضور ایران در بینال ونیز به پیش از انقلاب بر می گردد که آثاری از کامران دیبا، بهجت صدر و سهراب سپهری برای هنر دوستان به نمایش گذاشته شد. در این دوره نیز آثاری از رضا لواسانی، سمیرا علیخانزاده و علی میرعظیمی در پاویون ایران حضور دارند.