ابوالقاسم سعیدی نقاش ایرانی مقیم پاریس است. او در سال ۱۳۲۹ شمسی برای تحصیل به مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) به فرانسه مهاجرت کرد و بیش از سه دهه است که به کار و زندگی در پاریس مشغول است. سعیدی یکی از معدود هنرمندانی بود که به نگارگری توجه ویژه‌ای نشان داد. نقاشی‌های متعددی از این هنرمند در ساختمان‌های مدرن دهه‌ی ۴۰ و ۵۰ شمسی در ایران وجود دارد. برخی فعالیت‌های هنری وی در ایران، شامل اجرای پروژه‌های نقاشی برای سازمان رادیو و تلویزیون، بانک مرکزی، تالار رودکی و دانشگاه شیراز است.
ابوالقاسم سعیدی در سال‌های ۱۳۳۹ و ۱۳۴۵ از دوسالانه‌ی نقاشی تهران جایزه دریافت کرد. آثار او در ایران، آمریکا، فرانسه، بلژیک، اسپانیا، سوئیس و در دیگر کشورها به نمایش گذاشته شده است.
داریوش شایگان، درباره‌ی هنر ابوالقاسم سعیدی می‌نویسد:
«ترکیب‌بندی نقاشی‌های سعیدی، با آنکه به استحاله‌های مکرر مزین‌اند، به فضای ظهور صور، حال‌وهوای بی‌وزنی می‌بخشند؛ نوعی سبکی سحرآمیز که در آن همه چیز تجسم جادویی بهشت هستی می‌شود. در آثار ابوالقاسم سعیدی، پرهیز از سایه‌پردازی و غیاب تاریخ از همین جا نشأت می‌گیرد. همچنین است تاکید بر ضیافت صور که بوم نقاش را چنان با بی‌زمانی بارور می‌سازد که همه چیزش گویی از گزند فرسودگی و ساییدگی زمان در امان است و دست آخر اینکه در آثار سعیدی نقوش چیزی نیستند مگر نشانه‌هایی مرئی از عالمی نامرئی.»
