محمد رضایی‌کلانتری فعالیت‌های هنری خود را از بازیگری و کارگردانی تئاتر آغاز کرد و سال ۱۳۸۶ اولین کارگردانی خود را به روی صحنه برد. او در سال ۱۳۹۱ پرفورمنسی با عنوان «پل» اجرا کرد که مورد استقبال بسیاری قرار گرفت. این رویداد با هدف اعتراض به راه‌سازی در دل جنگل‌های شمال طراحی و اجرا شده بود و به نقطه‌ی آغازی برای فعالیت‌های هنری او بدل شد.
رضایی‌کلانتری در سال ۱۳۹۲ مجموعه‌ای از سخنرانی و نمایشگاه‌هایی با محوریت «هنر معاصر» را در استان مازنداران کلید زد. او از بهار سال ۱۳۹۳ این پروژه‌ها را در قالب «پروژه‌های اِزدار» قرار داد که در قالب «گروهی مستقل» به فعالیت خود ادامه می‌دهد. ازدار به دلیل فقدان فضاهای دانشگاهی کافی و لازم در آموزش هنرهای معاصر و همچنین در راستای بسط و اشاعه تجربیات جدید این حوزه در شهرهای مختلف ایران به برگزاری جلسات، دوره‌های آموزشی، نمایشگاه، و مواردی از این دست است می‌پردازد تا در حد توان خود بتواند مرزهای هنر معاصر را در «خارج از پایتخت» گسترش دهد.
رضایی‌کلانتری در آذر ۱۳۹۴ با موافقت مجله تندیس بخش مجزایی برای پرداختن به هنر خارج از پایتخت در این مجله راه‌اندازی کرد که به بررسی و روایت فعالیت و رویدادهای هنرهای تجسمی در خارج از پایتخت می‌پرداخت؛ و در همین راستا، او پرونده «هنر خارج از پایتخت» را در بهمن‌ماه سال ۱۳۹۴ در قالب دو شماره (شماره‌های ۳۱۷ و ۳۱۸ مجله تندیس) منتشر کرد.
در حال حاضر، پروژه گروه ازدار بر روی فضاهای شهری رهاشده به حال خود متمرکز شده است. ماهیت چندوجهی این پروژه، آن را به پروژه‌ای بدل کرده است که خاطره، ویرانه، و فراموشی را در قالب مجموعه‌ای از تاملات مفهومی-هنری کنار هم می‌آورد.
لازم به ذکر است رضایی‌کلانتری تا به امروز پروژه‌های COMING SOON، آب انبار نو، و مسجد فرح آباد را با مرکزیت توجه به فضاهای شهری رهاشده کیوریت کرده است.
