هوشنگ پزشک نیا از نقاشان پس از مکتب کمال المک و ازهنرمندان نسل اول مدرنیسم ایران می باشد. او پس از اتمام تحصیلاتش در ایران، به آکادمی هنرهای زیبای استانبول ترکیه رفت و زیر نظر پرفسور "لئو پولد لوی" نقاشی را فرا گرفت.
آثارش میان تجربه های کوبیستی، اکسپرسیونیستی، واقع گرایی و یافتن شیوه ای شخصی در نوسان بود. تشابه میان تمام آثارش، بیان اکسپرسیوی مسایل اجتماعی مردم زحمت کش و طبقه کارگراست.
از پزشک نیا آثارحکاکی نیز به جا مانده است که در آنها بیشتر از عنصر خط به صورت هاشورهای سیال برای دورگیری شخصیت ها استفاده کرده است و گاه آثارش با خطوط سفید که از دل سیاهی زمینه به بیرون پریده اند تصاویری نگاتیو ارائه داده اند. او به مکتب اکسپرسیونیسم گرایش داشت.
اگرچه او از نخستین هنرمندان نوگرای ایرانی بود اما به دلیل گوشه گزینی و تردید و تشویش هایش و کشمکش میان مکتب های مختلف نقاشی، نتوانست نقشی فعال در تحول هنر معاصر ایران داشته باشد.
پزشک نیا سرانجام در آذر ماه ۱۳۵۱ بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت.
