جاکوپو پاگین ، فارغ التحصیل آکادمیهای هنر بروکسل و ونیز است و در بروکسل زندگی و کار می کند.
عناصری که به محیط اطراف جاکوپو پاگین جان میدهند، برای تنظیم معماها هماهنگ میشوند. از نظر بصری، نقاشی نقش اصلی را بازی میکند، درحالیکه صدا ستون فقرات جادویی و نامرئی صحنه را تشکیل میدهد.
زبان بصری او در ابتدا از طبیعت الهام گرفته شده است، سپس به طور حسی به سمت تحقیقات روانی کشیده میشود. در طی این فرآیند، ، پاگین سعی می کند بر بعد شخصی و زندگینامهای خود غلبه کند تا پیوندهای نمادین با جسمانیت و معنویت جمعی برقرار کند. از این منظر، بعد ناخودآگاه با تصاویر حاصل از تحقیقات او ترکیب میشود. پاگین نقاشی را به مثابه یک وسیله ترسناک، مانند یک ماشین زمان، میبیند که از طریق آن میتواند از ژستها و تکنیکهای گذشته برای شناسایی مجدد خود به طور مداوم و از طریق روشهای مختلف استفاده مجدد کند.
تقلید، مبدل سازی و اعمال جعل هویت، او را به آغوش کشیدن و درونی سازی تناقضات متصل کننده انتزاع و ترکیب، بیان و طرز رفتار، توهم و دکوراسیون، و دین و روزمرگی سوق داده است. فرصتهای "میزانسن" باعث پایهگذاری روایت در محیط پیرامون او میشوند.
