عباس عطار عکاس ایرانی بود که در دهه‌ی ۷۰ میلادی به دلیل روزنامه نگاری در بیافرا، ویتنام و آفریقای جنوبی و در سال‌های بعد با مقالات گسترده‌ی خود درباره‌ی ادیان شناخته شد. وی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ عضو سیپا پرس، از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۰ عضو گاما بود و در ۱۹۸۱ به مگنوم فوتوز (آژانس عکس مگنوم) پیوست و در ۱۹۸۵ عضو تمام وقت مگنوم شد؛ همچنین از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس دوره‌ای مگنوم بود.
او از سال ۱۹۵۲ به همراه خانواده‌اش از ایران مهاجرت کرد و در سن ۱۴ سالگی نخستین عکس‌هایش را در استقلال الجزایر ثبت کرد و پس از پایان تحصیلاتش در سال ۱۳۴۹ عکاسی حرفه‌ای را آغاز کرد. در ۲۶ سالگی بسیاری از عکس‌های او در مطبوعات مهم جهان منتشر شد.
عباس عطار بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۹ لحظات ماندگاری از انقلاب ایران را ثبت کرد و همانطور که خودش می‌گوید، برای تاریخ عکس گرفت. یک سال قبل از انتصاب او به‌عنوان رئیس دوره‌ای آژانس مگنوم، به ایران سفر کرد که حاصل آن کتابی با عنوان «روزشمار ایران ۲۰۰۲-۱۹۷۱» است که علاوه بر عس‌ها شامل یادداشت‌های روزانه‌ی عباس نیز هست که کمک شایانی به درک زیبایی‌شناسی عکس‌های او به بیننده محسوب می‌شود.
او از سال۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ به مکزیک سفر کرد و به عکاسی پرداخت. ۱۱ جلد کتابی که تاکنون از او به چاپ رسیده، تنها بخشی از فعالیت‌های سی‌و شش‌ساله او را شامل می‌شود.
عباس عطار در ۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ به علت بیماری سرطان در سن ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت.
