چیدمان ها، نقاشی ها، مجسمه ها و همبندی های امینی ناخجسته و هولناک اند و به خاطرات کودکی او و تجربه اش از رویارویی با مرگ بازمی گردند. هرچند بعدها به ابزاری برای شفای روحی تبدیل شده اند و به تامل در وضعیت انسان هایی می پردازند که از سرزمین خود رانده شده اند. آثار امینی سیاهه ای اندوه بار از اشیائی مرتبط با ترس و مرگ و هجرت است. او برای خلق آثارش از موادی مانند چرم، آهن، پوست گوسفند، صابون، پشم شتر و سریش استفاده می کند. امینی تحت تاثیر هنرمندانی چون جوزف بویس، آنسلم کیفر و شهره فیض جو است. او نمایشگاه های متعددی را در داخل و خارج از ایران برگزار کرده است. امینی در تهران زندگی و کار می کند.
