در نقاشی یعقوب امدادیان با صراحت فرم، رنگ و وسعت فضا روبرو می‌شویم. امـدادیـان اساسا یک منظـره نگار است. اما نه در معنای متعارف آن، او طبیعت را دوست دارد، ولی صـور و ابعاد آن را در هندسـه ی خاص خود تعریف میکند. منشا رویکرد او به طبیـعت را شاید بتوان به تجربه های دیداری سالهای کودکی در چشم اندازهای اطراف تبریز دانست. جاییکه خود را ناگهان زیر آسمان روشن و پهناور و در برابر کشتزارهای گسترده تا افق می یافت.
شاید هم علاقه‌ی او به افقهای رفیع از چنین تجـربه هایی ناشی شده باشد. به هر حـال مسئله فضای باز دل مشغولی همیشگی اوست. چه در منظره هایی که از کشتزار ها یا بیابان ها کشیده است و چه در ترکیب بندیهای نیمه انتزاعی که در آنها به نشانه هایی از زمیـن و آسمان بسنده کرده است. امـدادیـان با تسلط بر وسایل تصـویری و امکانات بیانی آنها به خوبی می تواند نگرش خود به طبیعت ایران را به ما به قبولاند.
رویین پاکباز