کمتر از بیست حجار زبده ارمنی که بیش از سیصد سال گذشته در منطقه فریدن اصفهان می زیسته اند سنگ های قبور تمامی روستا های ارمنی نشین مسیحی را تراش داده و هویت مردگان را به سنگ ها بخشیده اند .طبق رسمی دیرینه ارامنه اغلب علاوه بر نوشتار، تصاویری نیز بر روی سنگ های قبور حک می کرده اند که حاکی از مشاغل افراد و یا موقعیت اجتماعی آنهاست.
این پیکره های  نسبتا جوان ارمنی  برای دیگری یاد آور کسی نیستند و اصالت هویت اشخاص را تعیین نمیکنند. آنها هویت هایی را تعریف می کنند که تلاش می شده جاودانه بماند. این تصاویر کسری از ثانیه نیستند. آنها طول دوره یک زندگی اند. آنها ذوق و هنر حجارانی اند که علی رغم اینکه بنا بر سفارش بازماندگان گزینشی نقش  زده شده اند اما جامعه  آرمانی کوچکی را  نیز نمایش میدهند.
پرتره های سنگی، پر از ابهام خلق شده اند و هدف از بر جای ماندن آنها ما بوده ایم تا تجربه زیسته آنها ما را نیز فراگیرد. انچه روح اجتماعی این جوامع کوچک روستایی کوچ داده شده به ایران در آرامستان ها شاهدش است ارزش ها و خصلت های نیکیست که ترویج می شوند و ثبت آنها بر روی سنگها کمک به حفظ این ارزش ها دارد.