شب نهه*

 در میانه ی تاریکی‌، هر نوری خودنمایی می‌کند

نوری که می تواند مشتاقانه و معتمدانه ما را به سمت خود بکشاند و یا با هیبتی آرام وجودمان را تهدید کند.

تجربه مواجهه با انوار و ظلمات در گوشه کنار شهر تجسد می‌یابد.‌‌

آن قدری زیبا که توجه ما را به خود معطوف کند و آنقدری فهم ناشدنی که ما را به آشوب دچار سازد.

[šabna(e)he] (صفت) [قدیمی]*
آنچه شبانه در زیرزمین پنهان کنند