به گفته هنرمند:
ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه چیزش شبه است، هنرش شبه هنر، اقتصادش شبه اقتصاد، آموزش‌اش شبه آموزش، تعالیمش نجات بخش نیست ذهن را رهایی نمی‌بخشد به آن قفل می‌زند... 
محبتش شبه محبت، یاری‌اش شبه یاری، لذتش شبه لذت، سخن گفتنش شبه کلمه، انسانیتش شبه انسانی، بودن در آن شبه بودن و در یک کلمه حیاتش شبه زندگی و شبه واقعیست، کدام روح و جان در این دنیایی که همه چیزش یک شبه وجود ناجور است می‌تواند ببالد؟ کدام مجسمه می‌تواند از جنس اصل باشد و روح را ارتقا بخشد؟!