«بدن» نحوۀ بودن ما در این جهان است؛ بودنی زمانمند و مکانمند. نقطه صفر جهت‌گیری و نظرگاه ما به عالم است که توامان به هستی خود شکل بخشیده و از آن شکل می‌گیرد. هنر (خصوصاً مجسمه‌سازی) با بدن و امر فیگوراتیو همبستگی ذاتی و پیوند تاریخی دارد. سومین نمایشگاه «فیگوراتیو» انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران در این دوره به موضوع  «بیماری» پرداخته است. امروزه فقدان بیماری به منزله سلامت نیست بلکه در تعریف جهانی، سلامتی به معنای برخورداری از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است که این مفهوم به شدت تحت تاثیر و وابسته به عدالت اجتماعی است. رویداد حاضر، متاثر از ماهیت نمایش‌های گروهی، متشکل از رویکردهای گوناگونی است که گسترۀ وسیعی از انواع روش‌ها و سبک‌های ساخت فیگور در سنت مجسمه‌سازانه تا اجرا و رسانه‌های جدید را در برمی‌گیرد. این همنشینی، از یک سو بیانگر تنوع در تلقی و مواجهۀ شخصی هنرمندان نسبت به مقولۀ بدن و بیماری بوده و از سوی دیگر راه را بر گفتگو و امکان کشف معانی جدید می‌گشاید. «بیماری» در این مجموعه بستری برای پرداختن به «بودن در وضعیت حاضر» است.

نگار نادری‌پور