هنر ایران بخصوص در عرصه تجسمی در سالهای پس از دهه ۱۹۴۰ میلادی(۱۳۱۹شمسی) و با تاسیس دانشکده هنرهای زیبا، قدم در عصر نوگرایی نهاد. آکادمی هنرهای زیبا با تشویق هنرجویان به پیروی از سبکهای نوین غربی، تاثیر بسزایی در تسریع این روند گذار، از هنر واقع گرایی کمال الملکی به سبکهای مدرن داشت. در دوره پهلوی دوم و با آغاز به کار دوسالانه­ ها و افزایش تعداد خریداران آثار هنری که بیشتر آنها از بدنه حکومت بودند، رشد قابل توجهی در ترغیب هنرمندان به سبکهای غربی که حالا قابل فروش هم بودند، بوجود آورد. در این میان نمی­ توان از نقش موزه هنرهای معاصر گذشت. تاسیس موزه هنرهای معاصر و گنجینه آثار غربی آن، که بعدها تبدیل به یکی از بزرگترین و ارزشمندترین گنجینه­ های هنر غربی شد، آشنایی هنرمندان ایرانی با شیوه های هنری روز اروپا و آمریکا رو دوچندان کرد.

نقاشی انتزاعی در بازه­ای طولانی از ابتدای روند معاصر شدن هنرهای تجسمی ایران تا کنون، در میان هنرمندان و خریداران آثار هنری طرفداران بسیاری داشته است. از سوی دیگر، علاقه وافر هنرمندان نقاش به طبیعت ­پردازی به شیوه انتزاعی، بهانه­ ای را برای گردآوری مجموعه ­ای ارزشمند از نقاشی­های انتزاعی طبیعت سه نسل نقاشان ایرانی را فراهم نمود. «آهنجش» به معنای تجرید و انتزاع، عنوانی است که بر این نمایشگاه نهاده شده است.