گالری اُ نمایشی از آثار اخیر پروین شکری (م. ۱۳۶۰ تهران) را با عنوان «خواهی جواب حاضر، اینک من ایدرم» برگزار می‌کند.

نمایش پیش‌رو مجموعه‌ای از آثار رنگ روغن روی بوم است که در یک بازه‌ی زمانی پنج ساله به سرانجام رسیده ‌است. برای پری شکری، رسانه‌ی نقاشی بیان وضعیتی‌ست که خوانشی از فقدان و تروما را به دنبال دارد و به بیان اشتراکاتی چون احساسات سرکوب شده، از دست‌دادن‌ها و شکست‌ها در تجربیات زیسته‌ی هنرمند می‌پردازد.
او با حذف کردن بخشی از تصویر (بدن یا چهره‌ی فیگور)، فقدانِ نظم نمادین را با به چالش کشیدن هویت کلی بدن به تصویر می‌کشد و در امتداد سنت آلمانی روکن فیگور* با حذف عنصر چهره، به عنوان موضوع بنیادین تعامل بصری، نگاه کردن را که کنشی دیداری و تعاملی میان سوژه و ابژه است اخته می‌کند.

* Rückenfigur اصطلاحی در مکتب رمانتیسیزم آلمانی قرن هجدهم که در مدیوم عکس و سینما هم استفاده شده. در این شیوه فیگور‌ها پشت به دوربین یا مخاطب بوده و همه در یک آستانه قرار دارند